Siyah Deri Beyaz Maskeler - Supernormal Reads

Paperback, 192 pages

Turkish language

Published by Metis Yayinlari.

ISBN:: 978-605-316-201-8

(1 review)

"Bir Çinhintli kendine özgü bir kültür keşfettiği için ayaklanmamıştır. 'Yalnızca' birçok bakımdan artık soluk alamadığı için ayaklanmıştır," diyen Frantz Fanon’un Siyah Deri, Beyaz Maskeler’i ABD’deki Kara Panterler ve Üçüncü Dünyadaki bağımsızlık mücadeleleri gibi siyasi hareketlere ilham kaynağı olmuş, aynı zamanda sömürgecilik ve ırkçılıkla bağlantılı kimlik sorunlarının tartışılmasına öncülük etmiş kitaplardan biri. Irkçılığın, ayrımcılığın —heyhat!—hâlâ gündemde olduğu dünyamızda da modern eşitlikçi düşüncenin klasiklerinden biri olarak güncelliğini koruyor.

Siyah gerçekliğini anlamaya çalışırken Fanon, İkinci Dünya Savaşı’na Fransa Özgür Ordusu saflarında katılmış genç adamın savaş sonrasındaki gündelik yaşantısından ve hocası Aimé Césaire’in Siyah kimliğine sahip çıkan düşüncesi ile şiirinden hareket ediyor, uzmanı olduğu psikiyatri ve psikanalizden yararlanıyor; ayrıca felsefeden, özellikle Jean-Paul Sartre’ın Yahudi düşmanlığı ve Siyah-karşıtı ırkçılık üzerine yazılarından hem besleniyor hem de yer yer onlarla tartışarak ilerliyor.

Tetikte bekleyen bir bilinç ile şiirsel bir dili birleştiren bu etkileyici metin ırkçılık, sömürgecilik ve "İnsan" üstüne düşünmek isteyenler için.

35 editions

possm@bookwyrm.tilde.zone reviewed Peau noire, masques blancs by Frantz Fanon

Psychology of the colonized

4 stars

Fanon takes a lot from psychoanalysis in his description of the psychological effects of colonialism. He describes the subjectivity of the oppressed who are led to identify with their oppressor and are alienated from themselves. He replies to a lot of other texts, quotes a lot of black poets. He replies to Sartre, it made me want to read Sartre's "question juive". He also replies to some authors that are irrelevant nowadays, these parts are a little boring because he kinda assumes that the reader has read them. The parts about white women wanting to be raped, or about white racists being repressed homosexuals, sound pretty bad nowadays. All in all, he is at his most astute when describing the condition of the colonized (which, luckily, is most of the book). He gets a little weird and bad when psychoanalyzing the colonizers. Some passages are really well written and highly …

Fanon takes a lot from psychoanalysis in his description of the psychological effects of colonialism. He describes the subjectivity of the oppressed who are led to identify with their oppressor and are alienated from themselves. He replies to a lot of other texts, quotes a lot of black poets. He replies to Sartre, it made me want to read Sartre's "question juive". He also replies to some authors that are irrelevant nowadays, these parts are a little boring because he kinda assumes that the reader has read them. The parts about white women wanting to be raped, or about white racists being repressed homosexuals, sound pretty bad nowadays. All in all, he is at his most astute when describing the condition of the colonized (which, luckily, is most of the book). He gets a little weird and bad when psychoanalyzing the colonizers. Some passages are really well written and highly quotable.